هلاکت تعدادی از سران فرقه رجوی در تهران

سپاه پاسداران  در 12 اردیبهشت 1361 خانه تیمی فرقه رجوی در کامرانیه تهران را که چند نفر از سرکردگان اصلی و تعدادی اعضای دون پایه این فرقه در آن مخفی شده بودند را منهدم کرد. از جمله سرکردگان این فرقه که در این عملیات به هلاکت رسیدند عبارتند از نصرت رمضانی، محمد ضابطی، سوسن میرزایی قاسم باقرزاده، حمید جلال زاده، پری یوسفی، زکیه محدث، احمد کلاهدوز، محمد تواناییان فرد، فاطمه (تاجی) مهدوی کرمانی، اقدس تقوی، امیر هوشنگ آق بابا.

این نفرات در مقاطعی بعد از 30 خرداد 1360 افراد بی گناه را ترور کرده بودند و چند مرحله با نیروهای سپاه درگیر شدند اما موفق به فرار شده بودند. اما با شناسایی این خانه تیمی به درک واصل شدند.

محمد ضابطی از کسانی بود که بعد از دستگیری سران مجاهدین در سال1350 ، عضو این تشکیلات شد و مروج ایدئولوژی التقاطی مجاهدین در آن برهه بود. او نیز در سال 1354 دستگیر با زندانیان آزاد شده در 30 دی ماه 1357 از زندان بیرون آمد و به سبب فعالیتهایش برای مجاهدین به حلقه اول این تشکیلات راه یافت.

محمد ضابطی که مسئول کمیته اجتماعی فرقه رجوی در بعد از انقلاب بود، تعدادی از جوانان و دانش آموزان را برای جذب در ملیشیای فرقه تربیت کرده بود و در جریانات مختلف آن ها را به کف خیابان ها کشید و مشکلات متعددی برای آن ها و خانواده هاشان ایجاد کرد.

عملیات نظامی خائنانه رجوی علیه میهن

در 8 فروردین 1367، خیانت تاسف بار رجوی به ایرانیان و تعرض به خاک ایران از طریق انجام عملیات موسوم به آفتاب شکل گرفت. رجوی با حمایت صدام عملیاتی در منطقه فکه را رقم زد و از آنجا که موفق به کسب نتایج رضایت بخش برای بعثی ها شد، از آن به بعد، او صدام را به افزایش حملات علیه کشورمان تشویق می کرد. حملاتی که منجر به شهادت و اسارت تعداد زیادی از هموطنانمان می شد.

رجوی همچنین کمتر از سه ماه بعد عملیات چلچراغ را صورت داد و در این عملیات خائنانه نیز که با حمایت گسترده صدام بود موفق به کسب نتیجه رضایت بخش برای اربابش صدام حسین شد.

نتایج رضایت بخش در عملیات دو عملیات آفتاب و چلچراغ، آن قدر رجوی را ذوق زده کرد که به گمان دریافت حمایت های بیشتر از صدام و حتی در ازای لبخند رضایت او، چند ماه بعد عملیات مرگبار فروغ جاویدان را رقم زد. رجوی هدفش از عملیات فروغ را رسیدن به تهران عنوان کرده بود اما آن چنان سرخوش و احمقانه پای به میدان گذاشت که انگار می خواهد اعضایش را بصورت کارناوال به تهران برساند. سرکرده بی خرد فرقه رجوی که هنوز سرمست از پیروزی در عملیات قبل بود، 5000 نیروی نظامی اش را ناشیانه و گله وار به کف جاده های سرپل ذهاب روانه کرد. اما این بار نتیجه ای خفت بار برای رجوی به ارمغان آمد.

انهدام بیش از 70 درصدی ارتش رجوی اعم از نیروهای نظامی، ابزار جنگی و خودروهای زرهی رجوی نتیجه حماقت فروغ جاویدان بود.

این شکست مفتضحانه پایان کار فرقه رجوی نبود، سرکرده این فرقه علاوه بر از دست دادن نیروی نظامی اش در عراق، باعث سلب اعتماد نظام از آن عده زندانیان وابسته به رجوی در زندان های کشور و اعدام آنها شد . زندانیانی که به خیال خام خود و با وعده ی احمقانه ی مسعود رجوی زندان ها را به آشوب کشیدند و منتظر ورود او به تهران بودند.

موج سواری بی شرمانه فرقه رجوی بر مشکلات سیل زدگان

علیرغم مشکلات زیاد سیل زدگان و نیاز به همدلی و همراهی با آنان، تنها کاری که فرقه رجوی برایشان می کند، نمک روی زخمشان زدن است. از شایعه سازی های خجالت آور پیرامون بیخیالی مسئولین و غارت کمک های مردمی گرفته تا سرکوبگر نشان دادن حضور رزمندگان حشدالشعبی، حزب الله و فاطمیون در مناطق سیل زده. کمک های سپاه پاسداران و البته ارتش و سایر ارگان های نظامی و دولتی به سیل زدگان و حضورشان از ساعات اولیه ی آب گرفتگی مناطق آسیب دیده از سیل، غیرقابل انکار است. اما بزدلان فرقه رجوی با بیانیه های منفور، این حضور و کمک ها را زیر سوال می برند تا با ایجاد ابهام در این خدمت رسانی، اذهان خسته و بلکه شاید از این آب گل آلود ماهی بگیرند. این فرقه در سیل شهرهای، شادگان، شوشتر، اهواز، سربندر، مسجدسلیمان و ماهشهر که در سال 1358 اتفاق افتاد هم مشابه همین رفتارهای تخریبی و عوام فریبانه را انجام داده بودند. کمک های مردمی را غارت کردند و با بسته بندی هایی با آرم مجاهدین به مناطق سیل زده بردند. حتی تخم مرغ هاشان هم آرم داشت. در کنار این عوام فریبی ها و در ازای اهدای بسته های غذایی به سیل زده ها، از آن ها می خواستند طومار حمایت از رجوی را امضاء کنند. این کار باعث شد بسیاری از سیل زدگان از ماهیت کمک های فرقه رجوی مطلع شوند و بسیاری شان که در جریان اعلام عدم تبعیت سرکرده این فرقه از قانون اساسی بودند و می دانستند امام خمینی ره حتی دستور دادند کسانی که مخالف قانون اساسی هستند از فهرست کاندیداهای انتخابات مجلس شورای اسلامی که قرار بود در اسفندماه همان سال برگزار شود کنار بروند، از دریافت کمکهای این فرقه خودداری کرده بودند و منتظر دریافت کمک از سایرین شدند. و اما، حالا که دیگر حتی پایگاه مردمی در حد همان مقدار اندک سال 1358 را هم در کشور ندارند. کمک که نمی کنند هیچ، کمک های دیگران را نیز شبهه دار می کنند.

سکوت مریم رجوی در مقابل اعدام های جمعی سعودی ها

درحالی که دستگاه تبلیغات رجوی گوش بزنگ اخبار اعدام ها در ایران هستند و جنایتکارترین معدومین را مظلومترین افراد جامعه جلوه می دهند و بلافاصله مریم رجوی در حمایت از معدومین و بر علیه نظام حاکم بر ایران بیانیه صادر می کند و چشم و گوش جهان را بسمت ایران فرا می خواند. اما حالا برای اعدام 37 شهروند عربستانی به دست اربابان سعودی اش سکوت می کند و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است.

سکوت خفت بار مریم رجوی و رسانه چی های او، تنها برای آن است که حامی جنایتکار مالی شان را زیر سوال نبرده باشند و البته که بوق و کرنا کردن اعدام ها در ایران هم بسفارش امثال همین حامیان جنایتکار است تا افکار عمومی را از سمت خودشان منحرف کنند.

دولت سعودی در حالی قرار است میزبان کنفرانسG20 در سال 2020 باشد که سوابق اسفناک تروریستی و نقض حقوق بشر بسیاری در کارنامه اش دارد. ولی با صرف حق السکوت و لابی گری، مدعیان دروغین حقوق بشر را از بزرگ تا کوچکشان راضی نگه داشته است.

بدیهی است لازمه ی افشای ماهیت فریبکارانه ی فرقه رجوی، توجه ویژه به همین دوگانه گی های رفتاری آن ها در مقابل ادعاهایشان پیرامون برخورد با نقض حقوق بشر در کشورهای حامیشان است.

چطور می شود که به دار آویختن مجرم در ایران نقض حقوق بشر است. اما اقسام روش های اعدام مانند تزریق مواد مرگ بار، صندلی الکتریکی، استفاده از گاز مرگ بار، جوخه آتش در ایالات متحده و حتی همین روش قرون وسطایی گردن زدن مجرمین در حاکمیت سعودی ها که اتفاقاً نشان دهنده ریشه رفتاری داعش در منطقه هست نقض حقوق بشر محسوب نمی شود.

هیچ حکومتی در مقابل انحراف در اعتراضات حق خواهانه ی شهروندانش انعطاف نشان نخواهد داد. چرا که قاعدتاً با رخنه ی معاندین و اپوزیسیون فرصت طلب مواجه است. نمونه اش همین کشور میزبان تشکیلات اصلی فرقه رجوی، یعنی فرانسه. ماه هاست با اعتراضات شهروندانش دست و پنجه نرم می کند و حتی شاهد ضرب و شتم های بسیار شدید نظامیان مکرون با معترضین هستیم اما دریغ از یک نگاه منتقدانه و معترض از سمت مریم رجوی.

خانم رجوی، می دانم درجریان هستی که اربابت بن سلمان عامل قتل بی رحمانه ی منتقدی بنام خاشقچی، بمباران یمن، شکنجه فعالان حقوق بشر و اعدام زندانیان با به صلیب کشیدن و گردن زدن با شمشیر است.

اما تو هم این را بدان که برای ما واضح است ضعفی که در این سکوت خفت بارت وجود دارد ناشی از بیگانه بودنت با شرافت، صداقت و مجاهدت است.

بزدلی در لباس مجاهد

اهدای نشان ذوالفقار به مردی که تمامی معادلات نظامی و تروریستی آمریکا، اسرائیل و عربستان سعودی را برهم زد و سرنوشت اهداف و منافع این کشورها، که عامل کشتارهای وسیع  و حامی تروریسم در منطقه بودند را آن گونه که خود می خواست رقم زد، همچون نمک بر پیکر سراسر زخم فرقه رجوی بود.

اواخر اسفند ماه سال گذشته رهبر جمهوری اسلامی ایران، با توجه به سابقه ی غرورآمیز و سالیان متوالی حضور سردار قاسم سلیمانی در جبهه های مبارزه علیه تروریسم آمریکا و متحدانش در منطقه و ایمان به شجاعت و شهادت طلبی این سردار بزرگ، ضمن اهدای نشان ذوالفقار به او، برای ایشان آرزوی شهادت کردند.

این آرزوی رهبری ایران، مشابه آرزویی بود که برای شهید سرلشکر صیاد شیرازی داشتند و پس از شهادت ایشان فرمودند: حیف بود اگر صیاد میمرد و شهید نمی شد. آرزوی شهادت برای سردار سلیمانی، باعث تجدید خاطره ای تلخ برای مسعود رجوی شده است. هم سردار سلیمانی و هم شهید صیاد شیرازی، در مقابله با فرقه منفور رجوی، اشداه علی الکفار نشان دادند.

مسعود رجوی از شنیدن این آرزو برای سردار سلیمانی، آن قدر جری و خشمگین شد که افسار گسیخته دهان باز کرد و پیام شماره دوازدهم را منتشر کرد. سرکرده ی منافقین با عجز و ذلت محسوسی گفته است: حتماً که من هم می خواهم، سلیمانی به لاجوردی و صیاد شیرازی ضمیمه شود.

شهیدان لاجوردی و صیاد شیرازی هر دو از شهدای ترور توسط فرقه رجوی هستند و می دانیم اگر رجوی توان انتقام از سردار سلیمانی را داشت حتماً که ایشان را هم به فیض شهادت نائل می کرد. اما حکایت مسعود رجوی، حکایت بزدلی است که پشت دیوار ایستاده و فقط فحاشی و رجز خوانی می کند ولی توان رویارویی ندارد.

سالهاست مسعود رجوی در مخفیگاهش می خورد و می خوابد. هر ازگاهی اگر دیگران به صحنه آمدند، او هم در همان خفا و ناپیدایی، پیامی می دهد و ابراز وجود می کند. پیامی که حتی با صدای خود رجوی نیست و اصلاً معلوم نیست آیا رجوی ای در کار هست یا این رجزخوانی های بزدلانه هم، توسط فردی دیگر و فقط برای دلگرمی اعضاء خانه سالمندانش در آلبانی است، که فکر کنند پدرخوانده ی تروریستشان هنوز نفس می کشد.

انجمن نجات استان سیستان و بلوچستان   

شریف واقفی، قربانی ایدئولوژی انحرافی

درحالیکه پایه گذاران تشکیلات مجاهدین، سعی در ایجاد مشی مبارزاتی اسلامی اما با متد مسلحانه  و غربی در این تشکیلات داشتند، اما بعد از همکاری های مسعود رجوی با ساواک در جریان دستگیری و اعدام موسسین مجاهدین، در سال 1354سرکردگی این تشکیلات به افرادی قدرت طلب و التقاطی مانند تقی شهرام رسید.

تقی شهرام، که ابداً مشی اسلامی را راهکار مبارزه با رژیم پهلوی نمی دانست، ایدئولوژی مارکسیستی را با پوشش اسلامی به هواداران خود و تشکیلات تزریق کرد. این مسئله باعث شکاف در نفرات رده بالای مجاهدین شد. شریف واقفی از جمله کسانی بود که با رخنه مارکسیست در تشکیلات مخالفت بود و حتی از ادامه همکاری با تقی شهرام منصرف شد و در صدد تاسیس شاخه اسلامی مجاهدین و عضو گیری از بین افراد معتقد بود. اما همسرش لیلا زمردیان که ساده لوحانه و البته به زعم خودش در راه مبارزه علیه رژیم پهلوی، تصمیم مجید شریف واقفی برای ایجاد شاخه اسلامی را به تقی شهرام گزارش داد.

سرکرده ی مجاهدین، جدایی شریف واقفی را به سبب ایجاد شبه در دیگر اعضاء رده بالا و حتی سمپات های تشکیلات می دانست. لذا با وعده های مختلف، جلسات توجیهی و حتی تهدید سعی در منصرف نمودن شریف واقفی کرد. اما نتوانست او را از تصمیمش برای جدایی از تشکیلات منحرف شده ی خود منصرف کند.

تقی شهرام در نهایت تصمیم به حذف شریف واقفی از طریق ترور گرفت. او مجید افراخته و محسن سید خاموش را که از اعضاء نزدیک به خودش بودند را به بهانه تمایل به جذب در شاخه اسلامی مجاهدین به ملاقات با شریف واقفی فرستاد. در ساعت 4 عصر 16 اردیبهشت 1354 و در محل ملاقات انجام گرفته، شریف واقفی توسط مزدوران تقی شهرام ترور و جسد سوزانده شده اش در خارج از شهر تهران انداخته شد.

پس از پیروزی انقلاب در سال 1357، دانشگاه آریامهر تهران که محل تحصیل شریف واقفی در رشته برق بود، به نام وی نام گذاری شد.

حذف منتقدین و برخورد فرقه ای با آنان هنوز هم با روش های متحجرانه تر ادامه دارد. چرا که مسعود رجوی سرکرده ی فعلی منافقین به مراتب خشونت گراتر و انتقاد ناپذیرتر از تقی شهرام است. سرکرده ی فرقه رجوی با یادبود سالگرد ترور شریف واقفی، سعی در فریب اذهان نسبت به ماجرای ترور او توسط همفکران و هم کیشان مارکسیستش دارد.

انجمن نجات استان سیستان و بلوچستان

 

 

 

یاد و خاطره 1192 تن از شهدای کارگر

نگرانی خانواده یکی از اعضای گروهک منافقین از مرگ های مشکوک در کمپ منافقین در آلبانی

شهید صیاد شیرازی

شهید صیاد شیرازی شایسته شهادت بود. حیف بود اگر ایشان میمردند.

مقام معظم رهبری(مدضله العالی)

ترور ددمنشانه شهید صیاد شیرازی توسط عناصر کوردل فرقه رجوی، ناشی از زخمی کهنه بود که ازضربات مهلک این فرمانده غیرت مند بر حجمه ی بی غیرت های فرقه رجوی در مرصاد وارد شد. رشادت و هوشمندی این فرمانده غیور، سبب شد بنی صدر، پیاده نظام دشمن بعثی مستاصل و ناگزیر به خلع درجه ایشان برای افول اثر بخشی اش در جبهه های جنگ علیه متجاوزین بعثی شود اما با خلع کامل شخص بنی صدر از ریاست جمهوری و فرماندهی کل قوا در دوران جنگ، نقشه های دشمن برای خانه نشین کردن این شهید بزرگوار، نقش بر آب شد. صیاد شیرازی درجات خود را پس گرفت و با انتصاب در مقام رئیس شورای عالی دفاع و فرماندهی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، فتح الفتوح قابل ستایشی را در جنگ رقم زد.

نبوغ نظامی و البته قاطعیتش در  أَشِدّاءُ عَلَى الکُفّارِ کینه صدام و خائنین فرقه رجوی را برانگیخت. بگونه ای که حتی پس از 10 سال از اتمام جنگ تحمیلی، رجوی همچنان ایشان را خاری در چشم خود احساس می کرد و لذا طرح ترور شهید صیاد شیرازی را در 21فروردین ماه 1378 رقم زد.

اگر چه سردار رحیم صفوی، یار دیرین این شهید بزرگ، با شلیک بیش از هزار گلوله توپ و موشک به پایگاه های رجوی در عراق انتقام سختی از عاملین شهادت ایشان گرفت اما به جرات می توان ترور صیاد شیرازی را صید بزرگ رجوی ها از فرزندان رشید انقلاب دانست.

عامل ترور شهید صیاد شیرازی، در پوشش رفتگر با نزدیک شدن به ایشان اقدام به ترور و شهادت این شهید کرد. یاد آور می شوم زهره قائمی سرتیم ترور شهید صیاد شیرازی در 10شهریور 1392 در اردوگاه اشرف، بزرگترین پایگاه منافقین در عراق به درک واصل شد.

 

 

 

 

 

لیست گذاری احمقانه سپاه پاسداران

تاسف برانگیز است امثال سپاه پاسداران که تروریست هایی مانند رجوی و داعش را از کشورهای جنگ زده بیرون کرد. حالا در اقدامی احمقانه در فهرست تروریستی آمریکا قرار گرفته است.

از همان روزی که نام فرقه رجوی از لیست تروریستی ایالات متحده خارج شد مشخص بود این لیست فرمالیته و صرفاً محض عملیات روانیست و نه مبارزه با تروریسم.

وقتی نام سپاه پاسداران و حزب الله لبنان برای ایالات متحده، هم ردیف گروهک های جنایتکاری همچون القاعده، طالبان، داعش و دیگر تروریست های جنایتکار قرن قرار گیرد، باید فاتحه ی ادعاهای ضد تروریستی دولت و سنا و وزارت خارجه آمریکا را خواند.

اما در این وسط فرقه رجوی، اقدام ترامپ در لیست گذاری سپاه پاسداران را ستایش می کنند. گویا پس از گذشت سالها، از رویارویی شان با سپاه پاسداران و شکست های سنگین که از این قدرت بزرگ نظامی ایران متحمل شده اند، اقدام احمقانه ی ترامپ دلشان را خنک کرده که دیوانه وار تمام کارشان را تعطیل کرده اند و به تجلیل و تحلیل های آبکی در بزرگنمایی و اعتبار بخشیدن به فهرست تروریستی فرمالیته ی، ایالات متحده پرداخته اند.

البته اگر منصفانه به این حجم از خوشحالی جنون گونه ی فرقه رجوی بنگریم به آن ها حق می دهیم از هرگونه اقدام علیه سپاه پاسداران که دیگر چیزی نمانده بود پیکره ی منافقین در عراق را درهم بشکند استقبال کنند. اگر چه این خوشحالی دوامی نخواهد داشت و پیروزی نهایی با ملت بزرگ ایران است.